2. H Καμπύλη Lorenz και ο λόγος Gini
Η πραγματική κατανομή εισοδήματος υπολογίζεται με βάση την καμπύλη Lorenz. Στον κάθετο άξονα απεικονίζεται το σωρευτικό ποσοστό των εισοδημάτων, ενώ στον οριζόντιο άξονα απεικονίζεται το σωρευτικό ποσοστό των νοικοκυριών. Σε μια ιδανική κοινωνία το 50% των νοικοκυριών θα είχε το 50% των συνολικών εισοδημάτων, το 70% των νοικοκυριών θα είχε το 70% των εισοδημάτων κ.ο.κ. Στην πραγματικότητα παρουσιάζεται υστέρηση∙ με άλλα λόγια, το 30% των νοικοκυριών έχει λιγότερο από το 30% του συνόλου των εισοδημάτων, το 60% των νοικοκυριών έχει λιγότερο από το 60% των εισοδημάτων κ.ο.κ., οπότε η πραγματική κατανομή των εισοδημάτων απεικονίζεται από την καμπύλη του σχήματος που ονομάζεται καμπύλη Lorenz. Όσο πιο μεγάλος είναι ο σκιαγραφημένος χώρος μεταξύ της καμπύλης Lorenz και της ευθείας που απεικονίζει το ιδανικό, τόσο μεγαλύτερη είναι η ανισότητα στην κατανομή των εισοδημάτων. Το πόσο μεγάλος είναι αυτός ο χώρος (και κατά συνέπεια η ανισότητα) εκφράζει ο δείκτης Gini, o οποίος μπορεί να πάρει τιμές από 0 (στην ιδανική περίπτωση) ως 100 (στη χειρότερη)[1].
Εισοδηματική τάξη νοικοκ. | εισόδημα | Ελλάδα (‘95) | ΗΠΑ (‘95) |
Κατώτερο | 20% | 4,1 | 3,7 |
Κατώτερο προς μέσο | 20% | 9,9 | 9,1 |
Μεσαίο | 20% | 15,6 | 15,2 |
Μεσαίο προς ανώτερο | 20% | 23,2 | 23,3 |
Ανώτερο | 20% | 47,2 | 48,7 |
Σε σύγκριση με τα παραπάνω επίσημα στοιχεία, σας παραθέτουμε και τον παρακάτω ανεπίσημο πίνακα με στοιχεία που έχει αλιεύσει η ομάδα μας για το 2006. Ενώ στις 3 πρώτες κατηγορίες το εισόδημα είναι περίπου το ίδιο με αυτό που δίνεται, στις 2 μεγαλύτερες κατηγορίες υπάρχουν κρυμμένα εισοδήματα από 20% έως 35%, με αποτέλεσμα ο πίνακας να διαμορφώνεται ως εξής:
Πίνακας 1: πηγή «Χελιδόνι» team.
Εισοδηματική τάξη νοικοκ. | εισόδημα | Ελλάδα (‘06) | ΗΠΑ (‘06) |
Κατώτερο | 20% | 3,5 | 2,8 |
Κατώτερο προς μέσο | 20% | 9 | 6,6 |
Μεσαίο | 20% | 12,2 | 10,9 |
Μεσαίο προς ανωτερο | 20% | 25,2 | 24,9 |
Ανώτερο | 20% | 50,1 | 54,8 |
Θα πρέπει να σημειώσουμε, ότι αν προσθέταμε και τα εισοδήματα τα οποία κατέχουν αμερικανοί υπήκοοι σε άλλες χώρες και τα εισοδήματα από παράνομες δραστηριότητες του εγκλήματος στην Αμερική τα εισοδήματα είναι από 15% έως 25% μεγαλύτερα.
Ένα γενικό μέτρο της ανισότητας είναι ο λόγος του εμβαδού της περιοχής μεταξύ Καμπύλης Lorenz και της διαγωνίου προς το εμβαδόν ολόκληρης της περιοχής κάτω από τη διαγώνιο. Το μέτρο αυτό ονομάζεται λόγος Gini. Αν όλα τα εισοδήματα είναι ίσα, η Καμπύλη Lorenz θα συνέπιπτε με την διαγώνιο και ο λόγος Gini θα ήταν 0, ενώ αντίθετα, αν το εισόδημα το είχε μόνο ένα άτομο, η Καμπύλη Lorenz θα συνέπιπτε με τον οριζόντιο άξονα και θα γινόταν κατακόρυφη στον κάθετο, όποτε ο λόγος Gini θα ήταν 1.
Συγκρίνοντας τους λόγους Gini διαφόρων ετών, βλέπουμε πώς αυξομειώνεται η ανισότητα. Μπορούμε επίσης να κάνουμε σύγκριση μεταξύ της ανισότητας στην διανομή, μεταξύ των χώρων, κάτι που βλέπουμε στην παρακάτω εικόνα:
http://commons.wikimedia.org/wiki/File:G 1
Αυτό το οποίο θέλουμε να επιτύχουμε είναι η καλύτερη διανομή του εισοδήματος μεταξύ των ανθρώπων. Ένας προφανής τρόπος τον οποίο οραματίζονται πολλοί επίδοξοι «Ρομπέν των δασών» είναι η αρπαγή από τους πλούσιους και η διανομή στους φτωχούς. Φυσικά αυτό, αν συνέβαινε, θα είχε σαν συνέπεια τα πολύ παραγωγικά άτομα, που προσφέρουν υπεραξία στο κοινωνικό σύνολο, να σταματήσουν να παράγουν με τον ίδιο ρυθμό, αφού το κέρδος σαν κίνητρο χάνεται. Αυτή η έξυπνη πολιτική, έχει δοκιμαστεί σε αρκετές χώρες, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα (Η πλούσια Ρωσία δεν είχε ψωμί για τους πολίτες της). Δεν είναι τυχαίο ότι υποστηρικτές της ακόμα παραμένουν άτομα εκ πεποιθήσεως άεργα ή μεγαλομανή, τα οποία με αυτόν τον τρόπο, μέσω της αρπαγής της περιουσίας κάποιου άλλου φιλοδοξούν να παρασιτήσουν.
Από τα γεγονότα φαίνεται ότι μόνο μία μορφή καπιταλισμού μπορεί να εγγυηθεί την ανάπτυξη. Για την αύξηση της παραγωγής αγαθών η ομάδα μας προτείνει την διοχέτευση χρημάτων στο σύστημα , την διακοπή εκδόσεως ομολόγων με επιτόκιο μεγαλύτερο του πληθωρισμού, όπως θα δούμε παρακάτω και ταυτόχρονα πλαφόν στις τιμές των αγαθών για όσο υπάρχει ανεργία, όπως θα εξηγήσουμε σε επόμενο κεφάλαιο. Στόχος είναι η ειρηνική μεταβολή για όλα τα εισοδήματα, μέσω της αύξησης της παραγωγής, και διανομή της υπεραξίας σε όλα τα μέρη, με αποτέλεσμα που φαίνεται και πιο κάτω στην καμπύλη Lorenz.
Το εντυπωσιακό αυτής της μεθόδου είναι ότι δεν παίρνουμε εισόδημα από οποιαδήποτε Εισοδηματική τάξη, μόνο μοιράζουμε την extra παραγωγή αγαθών με διαφορετική αναλογία. Το αποτέλεσμα αποτυπώνεται στο παρακάτω διάγραμμα και πίνακα.
Εισοδηματική τάξη νοικοκ. | εισόδημα | παρόν | κατανομή EXTRA 20 μονάδες λόγο παραγωγικότητας | σύνολο 120 | μέλλον |
Κατώτερο | 20% | 3,7 | 7 | 10,7 | 8,92 |
Κατώτερο προς μέσο | 20% | 9,1 | 5 | 14,1 | 11,75 |
Μεσαίο | 20% | 15,2 | 4 | 19,2 | 16,00 |
Μεσαίο προς ανώτερο | 20% | 23,3 | 2 | 25,3 | 21,08 |
Ανώτερο | 20% | 48,7 | 2 | 50,7 | 42,25 |
100 | 20 | 120 | 100 |
Όπως μπορείτε να δείτε, κάθε εισοδηματική τάξη έχει περισσότερα αγαθά, αλλά όπως φαίνεται και στο πιο πάνω διάγραμμα, η καμπύλη Lorenz του μέλλοντος (με πράσινο χρώμα), αυτή την φορά είναι πιο πάνω από την γραμμή του παρελθόντος (κόκκινο χρώμα) και στο μέσον του πληθυσμού εναλλάσσουν θέσεις. Το αποτέλεσμα είναι πιο δίκαιο, εξασφαλίζει την απασχόληση όλων των ατόμων που θέλουν να δουλέψουν και μεγιστοποιεί την παραγωγή. Για πρώτη φορά η καμπύλη Lorenz του μέλλοντος, έχει τόσο μεγάλη αύξηση για την 1 και 2 πιο φτωχή εισοδηματική τάξη, όπως μπορούμε να δούμε και στο διάγραμμα, τα τελευταία 80 χρόνια του καπιταλισμού.
Ο φόρος ισολογισμού, η μείωση της ανεργίας, η άνοδος της παραγωγικότητας, με την πίστη ότι μεγάλο κομμάτι από αυτή θα καρπωθούν οι φτωχότερες ομάδες, αποτελούν τον συνδυασμό που θα δώσει μια «κλωτσιά» στην ανάπτυξη για μια μόνο φορά, περίπου 20% (αύξηση 20% και για την δυνητική παραγωγή) και στην συνέχεα θα έχουμε ανάπτυξη που θα επιβραδύνεται μέχρι να φτάσουμε σε επίπεδα 2,3%.
Για την εφαρμογή της θεωρίας, πρέπει να γίνει κατανοητό τι σημαίνουν τα παραπάνω. Όλοι οι αγώνες της εργατικής τάξης, αγώνες που η κύρια έκφραση κατά 99,9% είναι απεργίες (υποδηλώνοντας φτωχή φαντασία) είχαν σαν αποτέλεσμα:
Α. απλά την διατήρηση των κεκτημένων, αφού το μερίδιο τους στην διανομή εισοδήματος έχει παραμείνει το ίδιο τα τελευταία 80 χρόνια και
Β. την διατήρηση υψηλών ποσοστών ανεργίας καθώς και ανασφάλειας για τους ίδιους!
Είναι γεγονός ότι οι αρχηγοί των σωματείων μπορούν πάντα να δουν σαν λύση την κήρυξη μιας απεργίας, αν και η ίδια η απεργία θα πλήξει την παραγωγή και κυρίως τα ίδια τα δικά τους εισοδήματα και συνήθως προκαλεί και αύξηση της ανεργίας όπως έχουμε δει από τις οικονομικές θεωρίες. Είναι δε εντυπωσιακή η έλλειψη αλληλεγγύης, διότι δεν έχει πραγματοποιηθεί καμία απεργία για τους συνανθρώπους μας που είναι σε ανεργία.
Θα υποθέσουμε ότι η ανισότητα στην διανομή εισοδήματος στην Αμερική δεν άλλαξε στην πορεία του χρόνου (στην πραγματικότητα μεγάλωσε) για να δούμε την μεταβολή στο εισόδημα. Βλέπουμε ότι το εισόδημα της χαμηλότερης τάξης μεγάλωσε από 6272$ το 2000 σε 8566$ το 2009, δηλαδή κατά 2294$. Στον πίνακα βλέπουμε το συνολικό εισόδημα στην Αμερική ανά κάτοικο, και στην συνέχεια ανά εισοδηματική τάξη.
| Year | GDP - per capita (PPP) (US$) | Χ<20% | 0<Χ<40% | 20%<Χ<60% | 40%<Χ<80% | 80%<Χ |
2000 | 33900 | 6272 | 15425 | 25764 | 39494 | 82547 |
2001 | 36200 | 6697 | 16471 | 27512 | 42173 | 88147 |
2002 | 36300 | 6716 | 16517 | 27588 | 42290 | 88391 |
2003 | 37600 | 6956 | 17108 | 28576 | 43804 | 91556 |
2004 | 37800 | 6993 | 17199 | 28728 | 44037 | 92043 |
2005 | 40100 | 7419 | 18246 | 30476 | 46717 | 97644 |
2006 | 41600 | 7696 | 18928 | 31616 | 48464 | 101296 |
2007 | 44000 | 8140 | 20020 | 33440 | 51260 | 107140 |
2008 | 45800 | 8473 | 20839 | 34808 | 53357 | 111523 |
2009 | 46300 | 8566 | 21067 | 35188 | 53940 | 112741 |
Φτωχότερο 20% GDP - per capita
Παρατηρούμε ότι το εισόδημα αυξήθηκε κατά 2294$. Με αντίστοιχες παρατηρήσεις μπορούμε να βρούμε ότι και την διάφορα από παλιότερα έτη. Με εισόδημα 3845$ το 1970 σε 8566$ το 2009, το εισόδημα αυξήθηκε κατά 4711$.
Η άνοδος του εισοδήματος δημιουργεί την πεποίθηση ότι αμειβόμαστε καλύτερα, ενώ στην πραγματικότητα, αναλογικά η αμοιβή είναι η ίδια, αν όχι μικρότερη. Έτσι 4% του εισοδήματος έπαιρνε το 1970, 4% παίρνει και τώρα. Το εισόδημα είναι καλύτερα να εκφράζεται ως διανομή εισοδήματος. Μόνο έτσι θα γίνει κατανοητό ότι δεν υπάρχει διαχρονικά αύξηση του εισοδήματος.
